MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1714698911',
   '3.141.200.180',
   'izzyslifewithadd-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 3.141.200.180
UserAgent: Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => izzyslifewithadd
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
Izzy's life with ADD - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!

Over mij

Wie ben ik

Wat is ADD

Hyper focus
Kenmerken van ADD
Wat is ADD?

Links


Web-log

lekker deprie
het is weer zo ver
isabel en ADD?
BFF?
het begin van een depressie
Hoe het allemaal begon


lekker deprie


wat klinkt dat allemaal lekker depressief he.

dat lijkt allemaal maar zo. ik heb genoeg goede dagen dat ik barst van de energie, al is het maar voor even. op die momenten ren ik door het huis en loop ik gek te doen. ik hou van die momenten. ze zijn fijn om op sombere momenten aan terug te denken. 

laatst was de wk finale. ik en mijn vriend hebben die op de Parade op groot scherm gekeken. het was super druk! ik voel emoties van andere mensen ontzettend goed aan. ook de dag van de WK finale ware de emoties daar op het plein goed te voelen. ik moest even een traantje wegpinken van geluk. het was zo overweldigend, die samenhorigheid van het volk op zo'n moment. 

mijn bui werd alleen verpest door iemand die op mijn tenen ging staan en vervolgens tegen zijn maten zei: "oh dat was een klein dikkertje". ik ben klein en wat mollig, maar dik? nee. (althans dat probeer ik mezelf wijs te maken totdat ik het ga geloven)

ik kwam ook wat oude vriendinnen tegen, de meiden die mij hebben laten vallen zoals ik vertelde.
geen woord! ook al heb ik toen destijds zelf de beslissing gemaakt om geen contact meer met hen te hebben doet het me nog steeds zeer. we hebben met zijn drieën zoveel leuke dingen gedaan. maar ik zou het ze ook niet meer kunnen vergeven. daarvoor voel ik teveel pijn.



19:54:52 24 Juli 2010 Permanente link Reacties (1)

het is weer zo ver


ja hoor, het is weer zo ver: mijn huis is een zootje.

was op een hoop, afwas tot aan het plafond, prullen en dingetjes staan door het hele huis.
zoals ik al zei ben ik geen opruimer. ik moet voor dat soort dingen vanuit het diepste van mezelf motivatie gaan zoeken om dit te gaan doen.

ik kan goed tegen troep, maar als ik me wat minder voel of ik heb een drukke dag gehad, dan ga ik opruimen. en niet gewoon een beetje, nee dan moet alles het ontgelden. alle kastjes worden uitgemest en alle meubels verschoven. 

maar vandaag is niet zo'n dag. vandaag is een van de vele dagen dat ik nergens zin in heb. 

zelfs uit bed komen is al te veel. helaas heb ik die dagen wel meer. dit komt vaak door de gedachte aan dat ik nog zoveel moet doen. en vooral dat moeten is een killer. 

ik worstel al mijn hele leven met het woord "moeten".
moeten voldoen aan het ideaal beeld. moeten weten wat je wilt in het leven. moeten werken om een inkomen te hebben. als ik alles op mijn manier kon doen en op mijn tempo dan zou ik me een stuk gelukkiger voelen, maar helaas is dat onmogelijk.



19:43:05 24 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

isabel en ADD?


wat ADD voor mij vooral betekend?

snel afgeleid... komt er iemand voorbij gelopen? dan kijk ik meteen om. ik zit ook altijd te friemelen en op mijn stoel te draaien. omslaande emoties, van het een op het andere moment kan ik boos worden of juist heel vrolijk na een flinke huilpartij. ook denk ik erg veel na, te veel. ik moet mezelf bezig houden om niet te veel na te hoeven denken. een dag kost mij ontzettend veel moeite, ik woon samen en dat brengt veel met zich mee, een huishouden, iemand voor wie je moet zorgen en geldzaken. ik ben niet erg opgeruimd en mijn vriend heeft daar een hekel aan. hoewel ik chaotisch kan zijn, onthoud ik wel altijd al mijn afspraken en dingen die mensen zeggen. mijn vriend daar integen heeft een geheugen als een zeef. het kost mij veel moeite om voor ons beide alles te onthouden, dus nu heeft hij een telefoon met een agenda. dat scheeld veel. 
ik moet toegeven dat ik mezelf er vaak op betrap dat alles om mij moet draaien. is mijn vriend boos op me, dan weet ik het zo te draaien dat het zijn fout is en niet de mijne. ik haat het als iemand boos is, maar als ik boos ben zal ik niet snel weer lachen, tenzij de wederpartij zijn excuus aanbied, ook al zit ik fout. ik merk ook dat ik niet stil kan zitten en enorm kritisch op mezelf ben. dat is met therapie helaas nog niet verholpen. het helpt dan ook niet echt dat ik een vrouw ben met ADD; al die hormonen etc.

het is voor mij belangrijk dat ik dingen op mijn eigen manier kan doen en op mijn eigen tempo. dan voel ik me het beste en functioneer ik ook het beste. geef je mij iets te doen waar ik niets aan vind, dan zal ik wachten tot het laatste moment om het te doen, het is op dat moment heel moeilijk voor mij om er motivatie voor op te brengen. momenteel heb ik wel een baan waar ik deze vrijheid heb, en daar ben ik tevreden mee.

ik heb in het afgelopen jaar geleerd dat ik me niet te veel aan moet trekken van anderen, niet altijd iedereen blij hoef te maken en vooral voor mezelf moet leven. 

ik vind het absoluut niet makkelijk om te leven met ADD. ik kom vaak te laat op mijn werk en heb moeite alles draaiende te houden. gelukkig helpen mijn vriend en mijn moeder me veel. ze hebben altijd wel peptalks klaar om mij er weer bovenop te krijgen.

er zijn veel dagen dat ik wens dat ik ik niet ben en dat het rustig zou zijn in mijn hoofd. veel mensen zien mij als een meisje dat rustig is, maar vooral heel vrolijk en gezellig en voor iedereen klaar staat. maar in werkelijkheid is dat maar een masker en lach ik alles weg. zo heb ik dat altijd gedaan om te kunnen overleven. thuis ben ik anders, veel moeilijker om mee om te gaan. er zijn maar 4 mensen die die kant van mij kennen: mijn ouders, mijn broer en mijn vriend. zij zijn de mensen waarbij ik me genoeg op mijn gemak voel om mijn ware imperfecte ik te laten zien. het heeft lang geduurd voordat ik die kant aan mijn vriend liet zien. ik was altijd zo bang dat als hij mijn vervelende kant zou zien dat hij er dan als een idioot van door zou gaan, maar mijn vriend is gek op me juist omdat ik ben zoals ik ben. met al mijn buien er op en eraan. 

gelukkig kan ik zelf ook de leuke kanten van mezelf zien.veel ADDers staan erom bekend een goed gevoel voor humor te hebben en zorgzaam te zijn. ik kan daarnaast ook onbedoeld grappig zijn, als ik niet inde gaten heb dat iemand kijkt en ik in mezelf gekeerd wel is gaan staan wiebelen ofzo. dat is schijnbaar schattig. impulsief ben ik ook.als ik iets in mijn kop heb moet t ook meteen gebeuren en denk niet vaak na over de gevolgen, dat kan grappige dingen opleveren maar ook pijnlijke dingen. zoals financiële gevolgen.

ook doordat ik zoveel nadenk, ben ik een absolutie emotie eter. als ik me kut voel eet ik.... heel veel.

over het algemeen ben ik blij met hoe ver ik ben gekomen in de afgelopen 2 jaar.


18:50:04 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

BFF?


in de periode dat ik in een dal zat, maakte mijn beste vriendin van de basis school het zelfde door. zij is manisch depressief. ondanks dat we elkaar na de basisschool niet heel erg vaak meer spraken, hebben we wel nog goed contact. ik heb dan ook veel gehad aan haar.

maar ik heb in die periode ook veel vriendinnen verloren. ik ging nog veel om met vriendinnen van de basisschool, gingen vaak stappen en leuke dingen doen, maar tijdens mijn depressie had ik nergens zin in en had weinig behoefte aan contact. dit begrepen zij dan ook niet en hebben me gewoon kei hard laten stikken, als zij maar lol hadden. tenminste zo voel ik het ook de vriendinnen van het MBO heb ik dag gezegd.
ik heb nu vriendinnen die op 1 hand te tellen zijn, maar zij zijn er wel voor me als ik ze nodig heb. 
en als iemand geen tijd in mij wil investeren, doe ik dat ook niet meer in hen.

18:32:55 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

het begin van een depressie


ondanks dat ik goede punten haalde en veel vriendinnen had met wie ik veel kon lachen, was ik toch regelmatig somber.

Gelukkig haalde ik mijn VMBO-T diploma op mijn sloffen en ging ik, samen met een klasgenoot, naar een 3 jarige opleiding (International Business Studies (MBO-4)) in den bosch. ik wist niet goed wat ik wilde studeren en de vrije leermethode sprak me aan.(intussen ging het zo goed dat ik geen medicijnen meer slikte) ook vind ik deze studie geschikt omdat de hele studie in het engels werd gegeven, dat maakte alles makkelijker. door mijn dyslexie kan ik op de een of andere manier beter engels lezen dan nederlands. 
het eerste jaar ging makkelijk, het was gezellig en niet te moeilijk. 
zo aan het einde van het 2e jaar begonnen de problemen. ik was steeds vaker chagrijnig en moest vaak huilen om niks. vriendinnen hadden het zwaar te voorduren, maar deden er alles aan om me te helpen, ook thuis kon ik altijd praten en uithuilen bij mijn ouders en dan vooral mijn moeder, die me er altijd weer bovenop praatte. ik snapte zelf niks van mijn gedrag dat alleen maar erger werd. vriendinnen richtten een praatgroepje voor me op, vaar als ik weer een keer de behoefte had om te praten of te huilen. maar dit vond ik maar niks, mijn vriendinnen waren echte studenten, lange leven de lol. ze begrepen mij dan ook totaal niet, eveneens als mijn vader. hij snapte niet dat ik zo'n hekel had aan het leven.

ondanks alles ben ik in mijn 3e jaar 3 maanden naar londen geweest voor mijn stage. 2 vriendinnen gingen mee. daar ging het redelijk goed met me, ik genoot van alles wat londen te bieden heeft. maar naar mate ik daar langer was, kreeg ik heimwee en was vaak op mezelf. 

op een gegeven moment waren vriendinnen het echt zat. ik moest er wat aan gaan doen. maar ik durfde niet goed in therapie te gaan, bang dat mensen me zouden uitlachen. maar mijn moeder liet me inzien dat het juist heel moedig was om hulp te zoeken voor mijn problemen.
dus dat deed ik. eerst bij een maatschappelijk werkster... maar zij vond dat ik me aanstelde en me er maar overheen moest zetten. dus ben ik via de dokter bij een psychologe terecht gekomen. we begonnen met individuele sessies en daarna ook met mijn ouders erbij. maar ik had niet gevoel dat ik er wat mee opschoot en voelde me onbegrepen. 
toen stelde mijn psycholoog voor om in groepstherapie te gaan. ik kwam in een groep terecht met meiden die ook met problemen kampten, niet allemaal dezelfde als die van mij, maar wel veel dezelfde gevoelens deelden. 
in deze groep heb ik wat af gejankt. tranen met tuiten. maar ik heb veel van de meiden geleerd. ze lieten mij met zijn allen zien hoe je dingen in een ander perspectief kon zien of ergens beter mee kon omgaan. ik vond het ook fijn dat ik herkenning vond in andere mensen, ik had minder het gevoel dat ik alleen was en alles alleen moest doen. toch heb ik ook enorm dal bereikt, tot op het punt dat ik niet meer verder wilde leven. mijn ouders sloegen doodsangsten uit toen ik op een avond na een ruzie met mijn ouders boos een verdrietig, zonder telefoon op zak, de deur uit ben gelopen. ik liep er dan ook serieus over na te denken om er een einde aan te maken. gelukkig hebben mijn ouders me uitgerust met een (bijna)gezond stel hersenen, en ik bedacht me dan ook dat ik het mijn ouders niet aan kon doen om nog een kind te verliezen (mijn oudste zus is dood geboren). dus ben ik terug gegaan naar huis, mijn ouders waren ondertussen al opzoek naar mij en waren boos maar opgelucht tegelijk dat ik weer terug was. 

in september 2008 ben ik een HBO studie docent frans gaan volgen. ik was helemaal in mijn nopjes met het feit dat ik eindelijk had bedacht wat ik wilde gaan doen. frans voel tegen dus ben ik overgestapt naar engels. maar ook dat was te zwaar. thuis huiswerk maken, elke dag van den bosch naar nijmegen reizen en terug, het was niets voor mij. dus ik stopte met de studie na 3 maanden en nadat ik mn eerste tentames had verkloot. ik had het idee dat ik had gefaalt. ik was slim genoeg om HBO te doen, maar had gewoon niet het vermogen om het door te zetten.
ik heb 1.5 jaar in therapie gezeten en heb daar geleerd waarom ik me zo voelde.
ten eerste zag ik mijn ADD als een zwakte, een imperfectie die in niet onder controle had. dan was er ook nog het volwassen worden, je eigen keuzes leren maken en je niet te veel aantrekken van wat anderen van je vinden. ook had ik het gevoel dat ik de controle over mijn leven kwijt was, ik wist niet wat ik na mijn studie moest gaan doen en had het gevoel dat ik nergens goed in was. ook was ik niet tevreden met mijn uiterlijk, te dik te klein, noem het maar op. kortom, mijn eigenwaarde lag onder nul.

in therapie heb ik op alles wat meer grip gekregen en ben dan ook in april 2009 gestopt met therapie. ik ben opzoek gegaan naar een baan, aangezien ik in juli 2008 was afgestudeerd. maar ik was zo ontzettend bang dat mensen zouden merken dat ik eigenlijk niet normaal functioneerde, dat ze me zouden ontslaan. niets was minder waar; in september 2009 vond ik een baan die me erg goed beviel; ik kon mijn leidinggevende alles vertellen en ze waren heel flexibel. helaas kwam het bedrijf in december 2009 in de problemen en was het op 31 december 2010 gedaan met de zaak. mijn wereld stortte weer in, ik had eindelijk controle over mijn leven en werkte ergens waar ze in mij geloofden, en mijn add niet eens opmerkte, maar opeens was het weg.

ik heb me gevoeld alsof er iemand dood was. maar al na een maand vond ik een baan in tilburg, na 1 maand ben ik daar weg gegaan, te ver reizen en enorm chaotische organisatie zijn niets voor mij.

weer een maand thuis, toen kwam ik via het uitzendbureau en een kennis bij het bedrijf waar ik nu werk. 


18:26:08 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

Hoe het allemaal begon


Mijn ouders hebben altijd al geweten dat ik anders was; ik was stil, gevoelig, dromerig, teruggetrokken, kwam bijna elke dag huilend uit school, en kon niet goed mee in de klas. Ik was over het algemeen wel een vrolijk kind, sociaal en spontaan. 

op school had ik het niet makkelijk, ik was een buitenbeentje en werd regelmatig gepest en toen ik naar groep 4 ging, bleek halverwege het jaar dat ik niet goed mee kon met mijn leeftijdsgenoten. lezen en rekenen gingen niet goed. docenten en mijn ouders dachten dat dit kwam door dyslexie. ik werd terug gezet naar groep 3, waar ik bij kinderen in de klas kwam die 1 tot 2 jaar jonger waren dan ik. ook kwam ik weer bij mijn allerbeste vriendinnetje in de klas. we hadden in de kleuterklas bij elkaar gezeten en waren onafscheidelijk. ik was dan ook erg blij weer bij haar in de klas te komen. alles ging ook net even wat makkelijker, maar toch kwam ik nog steeds bijna elke dag doodmoe en huilend thuis.

in groep 5/6 besloten mijn ouders om mij psychologisch te laten testen. ik ging regelmatig naar een kinderpsychologe, waar ik allerlei tests moest doen. ik vond het niet erg, ik had weinig besef van wat er gebeurde. uiteindelijk kwam er uit de tests dat ik ADD heb. en dat was het dan...
nog een aantal jaren op controle bij de psychologe en medicijnen proberen, maar geen begeleiding in hoe ermee om te gaan. 

overigens toen ik in de klas tegen iedereen moest vertellen dat ik ADD had en daarvoor ook medicijnen slikte, zei mijn leraar doodleuk: 'ze kan een beetje raar gaan doen' omdat Ritalin onder de opium wet valt... dat was dus echt de verkeerde opmerking. 

al met al overleefde ik de basisschool en kreeg na de cito toets het advies om VMBO/HAVO te gaan doen. mijn ouders zagen wel dat ik de hersencapaciteit voor havo had, maar wisten ook dat dat een enorme strijd zou gaan worden, dus hebben zijn mij, heel wijs, op het vmbo gezet.ik zat ook op een middelbare school met een DALTON systeem, wat inhoud dat het 3e en 5e uur de hele school door elkaar loopt, en bij een leraar kan gaan zitten waar ze nog vragen aan hebben. dit betekende ook dat ik mijn huiswerk op school kon doen en thuis dus helemaal vrij was. en aangezien mijn concentratie na schooltijd helemaal op was, was dit voor mij een ideale methode.


17:50:13 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

Hyper focus


Een belangrijk aspect van ADD is de hyperfocus functie. Een extra vermogen om je volledig te verliezen in iets dat de interesse heeft gewekt. Geen rust kunnen vinden tot het verhoopte eindresultaat is bereikt. Dit resulteert vaak in zeer creatieve uitbarstingen.

De verwachtingen die een ADDer van zich zelf heeft zijn vaak bijzonder hoog, omdat ze gewend zijn overal in te slagen, mits er interesse voor is. Bij interesse zijn zij in staat werkelijk alles te leren. Hierdoor neigt een ADDer zich te overvragen. Bij het doen van iets dat saai is, sturen de hersenen de gedachten automatisch naar meer interessante dingen. Hier kan de ADDer zelf niet altijd iets aan doen. Bij het doen van dingen die niet zo interessant zijn hebben ze daarom altijd het gevoel te hebben onder gepresteerd.

Het aanzetten van de hyperfocus lukt niet altijd. Hierover ontstaan vervolgens schuldgevoelens en grote onzekerheid. De omgeving roept: "Je kunt het wel maar je wilt niet. Je bent gewoon lui" De ADDer kan hierdoor een negatief beeld van zich zelf creëren. Om deze reden is veel aanmoediging nodig en weinig kritiek. Als laatste vraagt de hyperfocus grote hoeveelheden energie waardoor ADDer sneller moe is en enkele momenten voor zich zelf nodig heeft om de batterijen weer op te laden. Dit zijn momenten dat de ADDer zeer afwezig lijkt en op zich zelf gericht. De ADDer voelt zich op zo'n moment leeg en uitgeblust. Alle voorbij razende gedachten worden één grote witte vlek/wolk en de persoon kan op dat moment slecht keuzes maken of prioriteiten stellen. Als resultaat krijgt men alleen gedaan wat er minimaal van hen verwacht werd Vrouwen vertonen op zo'n moment al snel depressie verschijnselen en mannen neigen ernaar om opstandig en ongeduldig te reageren of iets ondoordachts te roepen.


(bron: www.levente.nl)


17:14:39 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

Kenmerken van ADD


De Kenmerken van ADD

- Emotionele wisselingen 
- Chaotisch / Vergeetachtig
- Trekt zich graag terug
- Kan ergens volledig in opgaan
- Grote passie bij interesse 
- Een groot voorstellingsvermogen 
- Gevoelig / Emotioneel / Betrokken 
- Veel creatief talent
- Assertief maar onzeker over zich zelf 
- Heeft Humor / intelligent
- Blijft op de achtergrond 
- Laat alles wachten tot het laatste moment 
- Altijd ver vooruit aan het denken 
- Staren / kijkt voor zich uit / lijkt afwezig 
- Probleem oplossend 
- TV of radio staat altijd aan 
- Concentratieproblemen / snel afgeleid
- Heeft moeite met het opbrengen van motivatie 
- Te veel gedachten / filiosofisch
- Perfectionistisch in contrast met chaos
- Zit vaak te dagdromen / komt regelmatig laat 
- Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
- Voelt zich regelmatig overspoeld
- Moeilijkheden bij het afwerken van details
- Dwaalt in gedachten af bij luisteren
- Gaat opruim klusjes uit de weg 
- Visueel / autodidactisch
- Vaak een reken, schrijf of lees stoornis
- Gevoelig voor verslaving
- Heeft inzicht, beter in de praktijk dan theorie
- Kan zich goed in anderen verplaatsen / sociaal
- Kan logica waarderen
- Weinig vrienden maar sociaal


(Bron: www.levente.nl)


17:12:38 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

Wat is ADD?


ADD wil zeggen: Een gat tussen het vermogen en het uiteindelijk presteren, tussen waar je toe in staat bent en wat je uiteindelijk bereikt. Mensen met ADD hebben kort gezegd last van een concentratiestoornis. Dat wil zeggen dat je last hebt van veel gedachten. Je bent snel afgeleid en chaotisch. Dit brengt enorm veel creativiteit en veelzijdigheid met zich mee maar je bent ook met van alles tegelijk bezig. Belangrijke dingen worden pas op het allerlaatste moment gedaan, veel dingen komen niet af en je komt vaak te laat. ADDers hebben alle dagen het gevoel dat zij zich moeilijk tot een taak kunnen zetten, je stelt veel dingen uit tot de volgende dag en je bent een beetje dromerig en inactief. ADD wordt meestal onbewust verborgen gehouden door de ADDer zelf.

Als iets binnen de interesse sfeer valt dan ben je niet meer te stoppen, dan kan de ADDer zich wel heel goed concentreren. De doorgaande snelweg van gedachten/ideeën (vergeetachtigheid) en gemoedswisselingen worden veroorzaakt door een kleine chemische onbalans in de hersenen, hierdoor zijn we soms wat traag in reactie maar door het geven van meer energie, valt dit in het dagelijks leven minder snel op. Door het constant op je tenen lopen ben je met ADD wat gevoelig voor het hebben van emotionele wisselingen. ADD brengt veel onzichtbare obstakels met zich mee. Mensen met ADD hebben vaak veel moeite met plannen en er is vaak sprake van een rekenstoornis of dyslexie. Een andere bekende concentratiestoornis is ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) maar mensen met ADD zijn niet hyperactief. Beide typen concentratiestoornis worden veroorzaakt door een ander gen en komen hierdoor op een tegenovergestelde manier tot uiting. De hersenactiviteit in het voorste deel van de hersenen is iets lager, dit wordt veroorzaakt door een dopamine tekort, hierdoor zijn mensen met ADD gevoelig voor dopamine verhogende middelen of activiteiten. Dit deel van de hersenen in ook verantwoordelijk voor plannen, het overzien van de tijd etc. Mensen met ADD zijn vaak erg intelligent maar doen het minder goed op school in theorie dan praktijk. De ADDer is visueel ingesteld.

Er zijn drie verschillende typen van een concentratiestoornis; ADD, ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) en het gecombineerde type AD/HD. Onder deze 3 typen bestaan mogelijk meer subtypen door comorbiditeiten. Dat wil zeggen dat er twee verschillende beperkingen in de zelfde persoon bestaan, de mate waarin deze problemen elkaar overlappen geeft aan of er inderdaad sprake is van een meervoudige beperking / diagnose of niet. Onder mensen met ADD komt dit regelmatig voor. Tevens zijn er een klein aantal andere aandoeningen met een andere oorzaak die veel weg hebben van ADD. Om deze reden kan het stellen van de juiste diagnose alleen door een psychiater of gespecialiseerde organisatie worden gedaan. 

(bron: www.levente.nl)


17:11:31 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

Wie ben ik


Hallo allemaal,

bedankt voor je bezoek aan mijn web-log. 

Ik heet Isabel en ben 22 jaar. Over het algemeen zou je zeggen dat ik een normaal, gezellig en spontaan persoon ben. maar wat maar weinig mensen weten is dat ik dagelijks te kampen heb met enorme uitdagingen die worden veroorzaakt door een stoornis. ADD. (lees hier meer over bij "Wat is ADD?")

Om met deze stoornis om te kunnen gaan, ben ik deze web-log begonnen, zodat ik mijn verhaal kwijt kan. Ook hoop ik hiermee andere mensen te kunnen helpen. informatie en tips verschaffen aan mensen die met iemand leven die ADD heeft en mensen die zelf ADD hebben.

Hopelijk is mijn missie hiermee geslaagd.

Liefs Isabel



17:08:46 18 Juli 2010 Permanente link Reacties (0)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog